Przed kolejnym późnym debiutem

Od zawsze lubiłam wszelkiego rodzaju zagadki. Chociaż z logicznym myśleniem u mnie różnie. To trochę tak jak z tańczeniem - nie bardzo potrafię, ale lubię.

Pasjami zaczytywałam się w książkach, w których bohaterowie poszukiwali skarbów. Zaczęło się to ani chybi od ,,Szatana z siódmej klasy'', a skończyło na powieściach Dana Browna (ostatnią właśnie pożeram). Pamiętam też, jak kiedyś przez kilka dni z rzędu kuzyn zadawał mi zagadki, których rozwiązanie wymagało zadawania szeregu pytań, na które odpowiedzią było tylko ,,tak'' lub ,,nie''. Najwięcej czasu zabrała mi wtedy historia o człowieku, który otrzymał przesyłkę z ludzką ręką, po czym ją z satysfakcją wyrzucił. Miałam odgadnąć, o co chodziło... 

Od pewnego czasu intrygowała mnie zabawa pod nazwą escape room. Wprawdzie mam lekką postać klaustrofobii, niemniej zjawisko mnie zaczęło kusić. No i w niedzielę doświadczę! Będziemy w trójkę - Małż, Asia i ja. Już czuję dreszczy emocji...

***

Z innej beczki... Ostatni tydzień kwietnia stoi pod znakiem wyjazdu. Najpierw na kilka dni do Magdy, by ustalić szczegóły naszej gruzińskiej wyprawy. A potem na weekend do Poznania. Moja Marysia zaprasza nieustannie od niemal dwóch lat, by obejrzeć jej ,,nowe'' mieszkanie. I przy okazji zobaczyć to i owo w mieście, które odwiedzaliśmy niby wiele razy, ale głownie po to, by pograć z przyjaciółmi w brydża. Raz tylko pochodziliśmy z godzinę po Rynku, ale było to ze 40 lat temu. Marysia ma już plan. Nie powiem, atrakcyjny. Opiszę, jak wrócimy...