Samo-się...

Samo się zepsuło, samo się naprawiło.Na szczęście, bo już kolega Małż niemal zwątpił w swój instynkt informatyczny i w wiedzę takoż... A ja tupałam odnóżami ze złości, że nie mogę do ludzi się odzywać!

***

Tymczasem tyle się uzbierało różności, że sama nie wiem, jakiego tu odsiewu dokonać. Tak czy siak i tak kogel-mogel wyjdzie. Trudno, przywykliście już chyba?

***

W piątek i niedzielę rozrywaliśmy się muzycznie na dziesiątym Gdynia Blues Festiwalu. W piątek z naszymi Amerykańcami, w niedzielę już sami, w obu przypadkach sympatycznie. I nawet pogoda dopisała, nie tak jak rok temu, gdy było przepotwornie zimno...

Pilnie śledzimy relacje z powodzi na Węgrzech, mając nadzieję, że do przyszłego wtorku wody Dunaju przestaną zagrażać stolicy i nic nie stanie na przeszkodzie naszemu w jej mury wkroczeniu.

Huk spraw do załatwienia przed wyjazdem, już całą kartkę A-4 mam zapisaną. Co, gdzie i kiedy... Z Gdyni mamy szansę wydostać się już w środę pod wieczór, będzie więc czas na ogarnięcie nieduże pieleszy i na wizytę u mojej doktor rodzinnej. Już od miesiąca nie mam leków, niby nie odczuwam żadnych złych skutków, ale jednak pewniej mi z zapasem piguł. Zwłaszcza na obczyźnie.

Jutro o godzinie 11.10 minie 36 lat od chwili, gdyśmy sobie ,,tak'' rzekli w USC, a o 16.30 tyleż samo od ,,tak'' sakramentalnego przy ołtarzu. Ten trzydziesty szósty rok nie był łatwy. Dużo napięć, stresów, a przez to i łatwość do wybuchów u obojga. Ale przetrwaliśmy!

***

Niezwykle intensywny jest tegoroczny czerwiec, obfitujący w rozmaite wydarzenia. Dużo zmian, na szczęście w większości pozytywnych. Także miesiąc pewnych decyzji, niełatwych a koniecznych. Sporo przyjemności, ale i frasunków. Jak to w życiu, tyle że tym razem jakoś w dużym stężeniu...