Jeszcze miesiąc...

... a ja już przytupuję z niecierpliwości. Ale teraz już bliżej niż dalej.
Dwa lata temu byliśmy po kilka dni w Paryżu i Budapeszcie. I może dlatego, że ja średnio światowa jestem, to Budapeszt znacznie bardziej przypadł mi do gustu. Po prostu czułam się tam niemal swojsko. Pomijając język naszych ,,bratanków'', oczywiście.
Jakiś czas temu odgrzewałam sobie lektury z pogranicza obyczajów, tradycji  i kuchni. I kiedy trafiłam na książkę o Węgrzech, to już wiedziałam, że właśnie tam chcę pojechać. Małż przyklasnął, bo odczucia ma podobne i wielki sentyment do wyprawy sprzed dwóch lat...
Tym razem nie stolica, lecz jedno z większych miast madziarskich. Trochę ciekawych zabytków, ale przede wszystkim baseny termalne i  wszędzie wokół winnice. Jednym słowem Eger! Kolebka ,,byczej krwi''...
Sporo już poczytaliśmy w sieci, by się należycie przygotować, m.in. relacje blogerów z podróży tamże. Im więcej czytamy, tym bardziej rośnie ochota. Małż już planuje trasy wędrówek, a ja szperam, gdzie tu zjeść prawdziwie po węgiersku. W Budapeszcie się nam ta sztuka nie udała, teraz szansa większa na rozmaite porkolty, gulasze, rybne zupy. Może i ciężka to kuchnia, ale cztery dni nie powinny spowodować większego wyłomu w naszych rozmiarach.
***Każdy taki wyjazd to dobry pretekst, by garderobę uzupełnić. Rozumiecie mnie dziewczyny, prawda? Akurat trochę wolnej gotówki znalazło się, więc w ulubionym ,,domu mody'' u pani Kasi we wsi gminnej poszalałam w poniedziałek troszkę. Uboższa o 154 zł wyszłam z nowymi dżinsami, ładną tuniką i modrą niczym włoskie niebo bluzeczką. Na uspokojenie sumienia Małżowi nie poskąpiłam na dwie pary bokserek ,,z bambusa''. Ale się ucieszył!...Teraz tylko odliczać pozostało do 16 maja...