Jak wspomniałam w poprzednim poście, jedną z ofiar wybuchu zapalniczki w ognisku padła torebka. Moja torebka. Żal średni, bo egzemplarz już dość wysłużony i zębem czasu nadgryzion...
Wczoraj przepakowałam się do torebki aktualnej. Wyjęłam wszystko, przynajmniej tak mi się zdawało. Tuż przed wyrzuceniem do kosza, pomachałam pustym egzemplarzem i poczułam, że coś tam dźwięczy... No tak, przypomniałam sobie, w jednej z kieszonek zrobiła się dziurka, faktycznie. Zagrzebałam palcem, wywlokłam jakieś pojedyncze tabletki. Pomachałam, brzęczy nadal. Czyli jest coś jeszcze! Skoro torebka i tak na śmietnik, przecięłam nożyczkami podszewkę. Zagrzebałam ponownie...
Rok temu z kawałkiem, w czasie pobytu w Gruzji, dostałam od Magdy i Rusi przepiękne kolczyki. Ostatnio miałam je na sobie w listopadzie, podczas pobytu w Andrychowie. Potem szukałam. W domu przejrzałam wszystkie miejsca ,,podejrzane'' kilkakrotnie. U Magdy też prowadziłam poszukiwania, bez efektu. A dziś? Eureka!!!
I tak okazało się, że niekoniecznie ,,miłe złego początki, lecz koniec żałosny''. Bywa i odwrotnie...
Jak miło znaleźć coś, czego stratę się już przebolało, bo "diabeł ogonem nakrył" i w żaden sposób nie można było znaleźć. Szkoda, że nie zrobiłaś zdjęcia owej torebki, która tak marnie skończyła w koszu na śmieci i tych cudownie odnalezionych kolczyków. Oby Ci służyły długie lata. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńRzeczywiście radość była wielka, bo raz, że kolczyki piękne, a dwa, że to jeszcze pamiatka z cudownej wyprawy...
UsuńSłaby był ten wybuch, ja nic nie słyszałam :) Cieszę się, że znalazłaś kolczyki. Miałam taką złotą bransoletkę, którą kupiłam w 2003r. wracała do mnie wiele razy (gubiłam w domu, w Lidlu, na boisku w pociągu, w dawnej szkole) ostatnio ją zgubiłam w szkole ponad 2 lata temu... chyba już nie wróci. Buziaki serdeczne!
OdpowiedzUsuńA może jednak się znajdzie?... Buziaki!
OdpowiedzUsuń