Tato nie przewidział...

... więc pretensji mieć nie mogę!

Zanim przejdę do tzw. ,,adremu'', najpierw dygresja. Skąd się to bierze, że świeżo upieczeni tatusiowie często podkreślają swój udział w przyjściu na świat dziecięcia pierwszeństwem w decydowaniu o nadaniu imienia? Znam sporo przypadków, że wbrew woli matki ojciec biegł do urzędu rejestrować niemowlę według własnego widzimisię. Czasem mama długo żyła w przekonaniu, że tuli do piersi np. Helenkę, a nagle okazywało się, że to Basia! Bo tak się ,,widziało'' sprawcy...

Mnie ten przypadek akurat nie dotyczy . Niemniej Mamidło nie śmiało dyskutować z miłością bezwzględną swego małżonka do poezji wieszcza Adama. I tak dobrze, że nie przyszła Tatce do głowy Telimena... Oczywiście tato nie mógł przewidzieć, że jedyna w rodzinie (szeroko pojętej) będę miała problemy z głoską ,,r''. Gdybym została Zosią, moje życie wyglądałoby zapewne zupełnie inaczej... Ale Tatuś był ambitny i nie imponowała mu płocha dzieweczka, zachciało się bohaterki!

Nie udało mi się przez ponad 60 lat polubić swojego imienia. A już zupełnym dramatem jest dla mnie forma zdrobniała. Grażynka=kretynka! Tak mi się kojarzy i już. Niestety, zakazu zdrabniania konsekwentnie przestrzega jedynie Małż. Ostatnio, niestety,  nawet Magda zaczęła mi ,,grażynkować''... Choć powinna pamiętać, że nie znoszę.

Jakby tego wszystkiego było mało, niedawno moje imię stało się w internecie synonimem durnowatej, tłustawej ofermy płci żeńskiej. Dlaczego nie padło na przykład na Bożenę, Krystynę czy Jolkę? Nie wiadomo. Znalazłam się więc w jednym klubie z przysłowiowym już od jakiegoś czasu Sebą... Ech!