Klątwa środowa wzięła L-4.

Nareszcie! Po czterech kolejnych, kiedy wszystko szło jak po grudzie, dziś środa się spisała.

Już tam ,,drobiażdżek'' w postaci godzinnego poślizgu na komisji d/s niepełnosprawności pominę. Wysiedziałyśmy z Mamidłem cierpliwie. Ławka trochę twarda była, ale nie takim przeciwnościom się czoło stawiało.

Małż też sprawnie i bezboleśnie zaliczył rentgena. Jeśli do tego doliczyć nadspodziewanie dobry obiadek (zapiekanka z różnych remanentów!) i kompletnie nieoczekiwaną wizytę mojego ulubionego Szwagra - środa bardzo udana!

Dwaj kurierzy z przesyłkami w postaci wora karmy psiej i dwóch sztuk ociekaczy do obuwia także przybyli w porach, gdy byliśmy w domu.

Jutro Małż podejmie próbę przejażdżki autem. Krótki dystans - do mojej biblioteki. Jeśli rzecz odbędzie się bezboleśnie, w piątek do chirurga wyruszy na własnych czterech kółkach...

***

Odkrywam kolejnych rosyjskich ,,kryminalistów''. Marinina już w całości zaliczona. Poljakowa nie przypadła mi do gustu. Za to Doncewa bardzo. A jutro zacznę się zapoznawać z Akuninem. Rosjan przeplatam sobie kolejnymi ,,Wallanderami'', żeby nie było zbyt słowiańsko...

Gdzieś po drodze uległam trylogii ,,kwiatowej'' Nory Roberts. Lekturka lekka, łatwa, przyjemna i napisana bardzo dużymi literami. Wytchnienie dla oczu... Bo tuż przedtem jeden z kryminałków miał tak maleńką czcionkę jak ulotki w lekach. Omal nie skorzystałam z małżowej lupy!

Chyba powoli dopada mnie syndrom za krótkich rąk. Całe życie byłam bardzo umiarkowanym krótkowidzem - szkła minus dwa. Używane w zasadzie tylko do telewizji, kina i jazdy samochodem (w roli pasażera, oczywiście). Przez ostatnie pół roku obywałam się całkowicie bez szkieł. A teraz chyba nadchodzi dalekowzroczność... Starość czy co?!