Post okołomaturalny

Równo 40 lat minęło od mojej matury. Niesamowite...

Wspominam bardzo przyjemnie i niemal bezstresowo, poza ustną matmą, której się nieco obawiałam. Niepotrzebnie zresztą. W porównaniu z egzaminem do technikum to była czysta rozkosz!

Czy zdałabym współczesną maturę? Chyba miałabym kłopot z... polskim!

Największy horror mojego życia zaczął się jakieś dwa tygodnie po maturze, ale nie napiszę o tym, bo nie mam pewności, czy sprawa się już przedawniła. Choć niby wszyscy zamieszani poza mną już nie żyją... Na pamiątkę po tych wydarzeniach pozostały mi na zawsze trzęsące się ręce!

Za całe 350 tysięcy rozpoczynające dziś zmagania z egzaminem dojrzałości - trzymam kciuki!

***

Obejrzałam telewizyjną maturę z przedmiotów ścisłych. I uznałam, że nie jest ze mną tak źle. Zaliczyłam troszkę ponad dwie trzecie dobrych odpowiedzi. Nie najgorzej jak na zdeklarowaną humanistkę! Choć przyznaję się bez bicia, że kilka razy strzelałam...

Małż, jak zawsze, telewizją się brzydził, za to post factum domagał się stanowczo przytoczenia pytań. Oczywiście pamiętałam już tylko kilka. Jedno zagadnienie tak go zafrapowało, że grzebał w tablecie ponad pół godziny, opóźniając udanie się na spoczynek.

Chodziło o to, dlaczego, jeśli wstawimy do zamrażarki jednakową ilość wody zimnej i wrzątku, woda gorąca zamarznie szybciej. Pan Orłoś powiedział, że na razie nie ma uzasadnienia naukowego, dlaczego tak się dzieje. - Jak to nie ma? - zakrzyknął  mój domowy Wszechwiedzący. - Musi być!

I zaczął drążyć temat. Coś mi tam potem co chwilę napomykał, ale za bardzo uczenie. O jakiejś konwekcji było między innymi.  Niewiele pojęłam, ale pozwoliłam się wypowiedzieć. A potem zagoniłam do spania... Już widzę, jak rano zapędzi połowę załogi do dyskusji nad problemem.

Mnie osobiście najbardziej zadziwiło, że długość nici DNA w pojedynczej ludzkiej komórce wynosi 2 metry! Jacy my jesteśmy wewnętrznie poplątani...