Frajda!

Nieoczekiwanie kapitalny wieczór nad Motławą, na Targu Rybnym!

Wiedzieliśmy tyle, że w ramach imprezy pt. ,,Szanty i jazz'' ma wystąpić Aśka z ,,Take it easy''. Jakoś po dwudziestej pierwszej. Małż, wielbiciel szant (w przeciwieństwie do mnie), chciał i tych o morzu i żaglach pieśni posłuchać. Więc pojechaliśmy już na dziewiętnastą. I to był, jak się okazało,  doskonały pomysł!

Pogoda w sam raz, nie upał, ale i nie chłód. Ludzi dużo, ale miejsce siedzące się znalazło. Choć w obawie, że nie będzie, zabrałam poduchę, by w razie czego siedzieć wprost na podłożu. Kilkugodzinne stanie bowiem  to nie dla mnie...

Gdy dotarliśmy na miejsce, kończył występ jakiś zespół klasycznie szantowy. Bardzo przyzwoity wokal i niezły akompaniament. Zajęliśmy się na początek aprowizacją, bo pora była wybitnie kolacyjna. Za jedyne 6 złotych dostaliśmy po monstrualnej wręcz kromie chleba ze smalcem domowym. Żadne z nas nie było w stanie dojeść do końca tej pajdy! Pyszne, ale ,,mnóstwo za bardzo''...

Zasiedliśmy na widowni, gdy rozpoczynał się występ szantowego kabaretu, jedynego chyba takiego w Polsce, stworzonego nieco na poczekaniu. Rewelacja! Subtelny dowcip, wpadające w ucho refreny, przednia zabawa przez trzy kwadranse! ,,Zejman'' i Marek Majewski.

Potem przerwa godzinna w koncercie na rekonstrukcję bitwy morskiej naszych ze Szwedami. Oj, głośno było... Nawet bardzo głośno.  I kolorowo!

Występujący tuż przed Asią szantymeni z Rzeszowa stanowczo domagali się... dostępu Rzeszowa do morza! Bardzo mili i ładni chłopcy, wokalnie radzący sobie średnio, za to śpiewający pieśni ogólnie znane, toteż publiczność wtórowała dzielnie i coraz śmielej.

Trochę się obawiałam, jak też ludzie rozochoceni gromadnym ,,Morze, nasze morze...'' nagle przestawią się na stary, dobry swing z lat 30-tych ubiegłego wieku. Pewnie nastąpi ogólny pośpieszny exodus - pomyślałam.

Ale nie! Większość dzielnie trwała  do końca, aplauz był całkiem szczery. Może za sprawą naczelnego Szantymena RP, Jurka Porębskiego, który ujawnił tym razem swoje pierwotne,  jazzowe oblicze. Dmuchając udatnie w złotą trąbkę...

Tak czy owak, bardzo miły wieczór, o wiele ciekawszy, niż się to zapowiadało!