Cosik mi marnie...

Jakaś deprecha jesienna czy cuś?... ,,Smutek w sercu moim mieszka/ i tak gryzie mnie jak weszka./Gryzie duszę moją biedną,/ o co? to już wszystko jedno!''. Tak pisał Boy, znawca kobiecej duszy.

Ego mi się nagle uwrażliwiło i dąsa się o zupełne ,,beleco''. A że na mnie mu (egowi temu, znaczy) nie uchodzi, to się na Małża boczy o byle pierdółkę. I po co mi to? Nie dosyć, że listopad ante portas?  Może to chwilowy, co daj Boże, skutek zmiany czasu. Bo kto to słyszał, żeby przed siedemnastą zalegała ciemność?

Nawet mi się wczoraj za nic nie chciało na ćwiczenia. Zagadnęłam sms-em Betty, czy idzie. I miałam nadzieję na odpowiedź odmowną. Niestety! Więc się zwlokłam resztką sił... Już w aucie Betty oznajmiła, że miała wielką nadzieję, iż ja nie pojadę, a wtedy i ona będzie usprawiedliwiona!

Nawet mi się nie chce z nikim gadać. Ani na żywo, ani przez telefon. Wyraźnie ,,zapadam się w swoje jestestwo''... Na szczęście to u mnie stany przejściowe, bardzo szybko przemijające. Dzień-dwa i powrót do świata żywych!

***

Sister i Szwagier dziś świętują 30-lecie pożycia. Niesamowite! Kiedy to zleciało? Pamiętam ich ślub, jakby to było wczoraj. I świetną imprezkę poślubną dla przyjaciół. Naprawdę, gdyby nie  Ola i Jędras, dzieciaki w pełni dorosłe, trudno by było w te trzy dekady uwierzyć...

Cieszę się niezmiennie, że Basia jest szczęśliwa. Świetnie się czuje i w pracy,  gdzie studenci ją wprost uwielbiają, i w życiu osobistym. Oczywiście, każdego faceta można się o coś uczepić, rzecz normalna. Śmiejemy się często z tego, jak różni są nasi towarzysze życia. Czasem Basia wypomina Misiowi, że Paweł to czy tamto, ja z kolei Małżowi nieraz podaję Misia jako świetlany przykład. Jednak za nic chyba byśmy się swymi panami nie zamieniły!  I o to chodzi... ,,Każdemu według potrzeb'', nieprawdaż?

O, i trochę mi się nastrój poprawił, gdy pomyślałam o Basi!