Takie refleksje różniste

Myśli w mojej głowie nieustannie bawią się w symultanicznego berka... Z czego, niestety,  mało konstruktywnych wniosków!

To pewnie jest minus niepracowania. Nadmiar czasu! I niedobór konkretnych zajęć, podyktowanych przez statutowy obowiązek. Kiedy się stało kilka godzin dziennie naprzeciw gromady dzieciaków, nie sposób było się rozpraszać na jakieś ,,moża'' i ,,gdybania''. A po pracy czekały jeszcze robótki  domowe lub towarzyskie przyjemności... Na rozważania nie było więc czasu!

Oczywiście było się też młodszym, zdrowszym i bardziej energicznym osobnikiem. Normalka!

***

Za pół roku stuknie mi sześćdziesiątka. I coraz częściej puka do łba informacja, że ,,już bliżej jest, niż dalej''. Może jeszcze, jak dobrze pójdzie, z 10 lat we względnym stanie ciała i ducha. A potem? Obciążenie po kądzieli ,,Niemcem''?! W końcu i Babcia, i Mama... Niby więcej uzbierałam cech po Tacie, więc może los mi oszczędzi? Staram się, ćwiczę umysł jak mogę, ciało od kilku lat też. Tato przez jakieś 20 lat zaczynał dzionek od fizycznej rozgrzewki, Mama się w życiu nie ,,.zhańbiła'' żadnymi ćwiczeniami.

Widzicie, co ze mną robi listopad? Zaczynam powoli ,,zerkać na księżą oborę''... Grudzień natomiast zawsze mi pałera dostarcza! Choć w tym roku więcej niż zwykle niesie niepewności. Pierwszy raz od 53 lat nie spędzę Świąt w gdyńskim mieszkaniu! Wigilia chyba u Pierworodnego. Z wieloma znakami zapytania... Największy z nich dotyczy Mamy. Zabierać, nie zabierać? Nigdy w tym domu nie była. Przyzwyczajona teraz kłaść się spać tuż po osiemnastej... Z drugiej strony zostawić bidulę w Domu Seniora? Straszny dylemat! Muszę porozmawiać z szefostwem placówki... Teraz to oni wiedzą najlepiej, co dobre dla Mamidła.

Niewątpliwie dziwne to będzie Boże Narodzenie!...