Zgagowa drobna filantropia z akcentem podejrzliwości w tle

Troszku zreanimowani jesteśmy. Małż dopiero dziś do pełni życia wrócił za sprawą rosołku chudego na kawałku krowiny, za to z mnóstwem warzyw. Moje górne kończyny też prawie-prawie w formie.

Ostatni wypad do Gdańska po podarki uzupełniające dla ślubnego i Pierworodnego. W godzinkę załatwiłam. I pochwalę się, że już wszystkie upominki zapakowane i upchane w prastarym żeglarskim worku. Mikołaj nie żeglarz wprawdzie, ale co wór, to wór!

***

Gdzieś na tyłach Zbrojowni, gdy zapalałam papierosa,  podeszła do mnie pani. Trudno określić w jakim wieku. Może w moim, może starsza, tak czy siak zabiedzona mocno. Coś zaczęła szeptać, tak cicho, że  początkowo nie zrozumiałam. Wreszcie pojęłam, że kobieta ma cukrzycę, że jest głodna, chciałaby sobie ugotować cienką zupkę na kurzych szkieletach, ale nie ma za co itp.

Mój pierwszy odruch zawsze taki sam: wspomóc! Wyjęłam z portfela dychę, wręczyłam życząc pani zdrowia i dobrych Świąt. A tu niewiasta schyla się i próbuje mnie całować po rękach! Z autentycznymi łzami w oczach... I coś mówi o mojej ,,dobroci niesłychanej''! Matko kochana...

Odwiodłam od zamiaru całowania w mankiet, przytuliłam i odeszłam. Jakieś 10 metrów dalej... naszły mnie wątpliwości. - No tak, kretynko, znów dałaś się nabrać! Jak zwykle... - zaszeptał głos wewnętrzny.

Nie, żebym żałowała ofiarowanej dychy, ale żeby z tym głosem się uporać, zawróciłam. Sprytnie przeszłam na drugą stronę ulicy, by zobaczyć, czy procedura się nie powtórzy z kolejnymi przechodniami. Bacznie się rozglądałam, ale nigdzie tej osoby nie zauważyłam. W promieniu circa 200 metrów nie było też żadnego sklepu spożywczego ani monopolowego. Zresztą kobieta nie wyglądała absolutnie na wielbicielkę trunków.

Z jednej strony głupio mi się zrobiło z powodu tego miniaturowego ,,śledztwa''. Z drugiej głos wewnętrzny tak mnie podburzył, że gdybym złapała tę panią na podobnej akcji z kimś innym, mogłabym wykazać jakąś słowną agresję... A tak mogę uznać, że to chyba był naprawdę tzw. dobry uczynek.

Może w nagrodę Mikołaj mi coś przyniesie?... I jeszcze za to, że dziś musiałam wstać o ósmej rano, bo Małż z powodu niedyspozycji nie wyturlał wieczorem pojemnika ze śmieciem!