Czujecie siarkę?

W sumie dobrze, że nie ma możliwości odbioru wrażeń węchowych w sieci, bo już byście, Kochani, pouciekali...

Trochę przesadzam, ale naprawdę ,,aromat'' na skórze pozostaje na długo po czterech dniach moczenia się w basenach siarkowych! Mimo to nie oddałabym ani minuty z tych siedmiu godzin pławienia. Absolutny relaks i rozkosz dla zmysłów (prócz węchu, rzecz jasna!).

Rozkład jazdy, zaplanowany w domu starannie, prawie całkiem się nam przewrócił po przyjeździe na ,,metę'' w Busku-Zdroju. Zrezygnowaliśmy z dość dalekich wyjazdów, przede wszystkim z powodu nadzwyczajnych upałów, niesamowitych jak na ten moment roku. Skwar nas radośnie rozleniwił i usposobił do trybu życia typowego dla seniorów. Znaleźliśmy jednak i w pobliżu atrakcyjne miejsca, których istnienia tak blisko nawet nie podejrzewaliśmy.

Najdalej wypuściliśmy się do Sandomierza, niecałe sto kilometrów od Buska. Najbliższa i najbardziej niesamowita okazała się wycieczka do Wiślicy,  odległej zaledwie o 11 km od naszego kurortu.  Zaliczyliśmy również Baranów Sandomierski, Kurozwęki i  Pacanów. A piątek spędziliśmy w Zamościu, skąd dziś rano ruszyliśmy ku domowi...

Wieczory od poniedziałku do czwartku upływały nam na spacerkach po parku zdrojowym oraz posiadywaniu przy winku (ja) i piwie (Małż) w jednej z licznych miejscowych kawiarenek. Otoczeni zewsząd dużo starszymi kuracjuszami, czuliśmy się niemal jak smarkacze... W Zamościu nagle odkryliśmy, że na świecie są też dzieci i młodzież!

Szczegółowa relacja nastąpi pewnie jutro lub pojutrze. Może i zdjęcie się jakieś trafi. Na razie cieszę się, że znów siedzę przy komputerze i klikam do Was. Bo nie ma co ukrywać, trochę tęskniłam...