Tak się przeplatają...

... wieści złe i dobre, jak to w życiu. Wśród bliskich kolejny rozwód, exuczeń od miesiąca ponad zaginiony bez wieści, nic przyjemnego. Z drugiej strony w okolicy najbliższej wszystko ok, więc bilans jakoś się niemal równa tradycyjnemu zeru...

W nowym autku zabawnie, bo odnoszę wrażenie, że to nie Małż nim kieruje, a ono nim. Co i raz przywołuje do porządku a to pipaniem, a to świeceniem na czerwono itp. Ale już ponad 100 kilometrów zaliczone i powoli mój osobisty szofer oswaja się z nowościami, choć jeszcze stare nawyki pokutują...

Dziś zdałam sobie sprawę, że czas Świąt nieubłaganie się zbliża i pora przemyśleć grafik przygotowań. Jakoś wyjątkowo szybko mi zleciał tegoroczny listopad, prawie jakby go nie było. A tu już  za dwa tygodnie ten dzień ,,tylko jeden w całym roku'', jak śpiewali dziś uczniowie Asi na świątecznym koncercie.

Pojechaliśmy z Asią na ten koncert częściowo żeby posłuchać, ale głównie w charakterze opiekunów Igi. Z tego malucha prawdziwe cygańskie dziecko! Na widok obcych porzuca rodzinę natychmiast i zaprzyjaźnia się z każdym, od lat dwóch do stu dwóch mniej więcej. Oczywiście najchętniej z przedstawicielami płci przeciwnej... Przy tym, jako dziecko ,,obciążone genetycznie'' muzyką, dobiera się natychmiast do wszystkich możliwych instrumentów i ,,gra''...