Gdyby...

... mój rok 2013 miał wyglądać tak, jak dzień pierwszy, nie byłoby źle. Relaksowo, bez nerwów, z wizytą Asi, Michała i Bilba, niemal bez stania przy garach, bo się wczoraj zatroszczyłam o aprowizację. I z wieczornym przybyciem w pielesze, gdzie zastaliśmy aż 10, 2 stopnia! Co w kontekście ostatnich pomiarów zakrawa na upał.

Może tylko niekoniecznie chciałabym ozdabiać się przez cały rok sińcem na prawym oku... Posiadam takowy od dwóch dni - skutek nocnej kolizji z Małżem. Ja się chciałam przytulić, Osobistemu chyba przerwałam jakiś sen, bo jak nagle rzucił łbem w moją stronę, to aż huknęło. I pamiątka została.

Co ja się wczoraj nagimnastykowałam, żeby zdrowe oko upodobnić kolorystycznie! Pani w drogerii udzieliła życzliwie porad i specyfików za stówkę ponad. Z zaleconym nieco wściekłym granato-fioletem na całych powiekach czułam się jak ... przez grzeczność zmilczę.

Tendencja do długo utrzymujących się siniaków jest u nas rodzinna. W linii żeńskiej. Po każdym pobraniu krwi z tydzień najmarniej ,,krajobraz w fiolecie''... A u Mamidła to już teraz wprost miesiącami wybroczyny zanikają! Ale to zapewne z powodu leków na rozrzedzenie krwi...

Rano muszę zasięgnąć języka, czy przypadkiem nie przytrafi mi się wizyta duszpasterska w ciągu tych dwóch dni w domu. Wiem, że w Gdyni nastąpi to 13-tego. A tu? Nasza kaplica od prawie roku nieczynna z powodu ewentualności katastrofy budowlanej, nie wszyscy parafianie mają możliwość dojeżdżania do kościoła we wsi gminnej... Szczególnie ci starsi, niezmotoryzowani. Bo autobusy nijak nie pasują.Na mszę, owszem, można dojechać, ale powrót? Za 4 godziny!

Chyba się przejdę do sklepu pani Krysi. Wiadomo, tam centrum wymiany informacji wszelakich...

A teraz do wanny!  Wygrzać się i odmoczyć... Dobranoc!