Dolce vita?

Tym razem to nie ja zasuwałam pędzikiem, ale czas... Wydawałoby się, że jednostka absolutnie rozleniwiona żyje jakby wolniej. A tu na odwrót dokładnie.

Taki krótki okazał się dzień nieróbstwa, że sporo się nazbierało na jutro! Zwłaszcza niezła górka do prasowania. Ale chyba nawet tak wolę. Ponieważ kontaktu z żelazkiem bardzo nie lubię, wolę raz na jakiś czas uzbierać solidna kupkę, niż dziubać po jednej sztuce co dzień. A generalnie szukam raczej ubrań niewymagających pod tym względem...

Troszkę grajdołkowych ploteczek zasłyszałam. Niektóre mnie ucieszyły, inne zmartwiły, ale to takie malutkie smuteczki. I nie dotyczące mnie osobiście.

Za to przy naszym budyneczku czterorodzinnym coraz ładniej. A to za sprawą niemożliwie wprost ,,robotnego'' sąsiada. Właśnie kładzie płytki na ponadgryzanych mocno przez czas i przyrodę schodkach na ganku. I zaczął przygotowania do ułożenia chodniczka wzdłuż domu. Z dwukolorowej kostki. Na szarym tle czerwonymi ,,literami'' będzie się prezentował nasz adres.

Bardzo się przydał ten zastrzyk świeżej, młodej  krwi w miniwspólnocie!

***

Po wczorajszym nadmiernym wysiłku dziś każdy staw, każdą kosteczkę czuję... I jak to w takich chwilach zaraz zaczyna ciążyć  brzemię wieku! Mam nadzieję, że tylko chwilowo?

To pisałam ja, Wasza starowinka! :-(