Częściowo na życzenie

Na życzenie napiszę, co zrobiłam z papryką, chociaż nie znam efektu, wszak to debiut był...

Umyłam, odrzuciłam ogonki i wszystkie pestki, wycięłam też takie białe fragmenty wewnętrzne, pokroiłam na pasy. I poukładałam w słoikach, takich większych. Zalewa (wg przepisu Magdy) to: 4 szklanki wody, jedna szklanka octu 10%, łyżka soli, 3-4 łyżki cukru (ja dałam więcej, bo wolę bardziej słodką). Można dodać listek laurowy i ziele angielskie, ale ja nie dawałam. Natomiast do każdego słoika wsypałam trochę gorczycy. Zalałam gorącą zalewą, następnie na wierzch każdego pojemnika wlałam jedną łyżkę oleju.  Gotowałam potem zamknięte słoje ok. 25 minut.

***

Ponieważ wczorajsza wątróbka po raz pierwszy wyszła mi taka, jaka być powinna, powtórzyłam dziś ponownie. Z niewielkimi modyfikacjami. I wyszedł bardzo wykwintny obiad, aż się Małż zdziwił.

Wczoraj na patelni z wątróbką dusiłam przez chwilę pokrojoną na kawałki antonówkę. Pięknie się rozpadła, ale była stanowczo zbyt kwaśna. Dziś wzięłam dwa małe pirosy. I to był strzał w dziesiątkę!

Druga sprawa to innowacja ziemniaczana. Związana z wypiekiem chleba. Staram się zawsze przy okazji upiec coś jeszcze, by się prąd nie ,,marnował''. Wzięłam 8 małych ziemniaków, obrałam, potem każdy owinęłam plastrem bardzo chudego boczku (a raczej takiej szynki niemieckiej z Lidla), zawinęłam każdą pyrkę w folię aluminiową  i włożyłam do blaszki. Piekło się to godzinkę w towarzystwie dwóch chlebków. Absolutna rewelacja! Małż aż zaczął pytać, czy może jakaś ważna data dziś, o której zapomniał?... No bo z jakiej racji takie delicje?...

Bardzo teraz lubię trochę poeksperymentować. Namiętnie oglądam ,,Kuchnię''. Niczego nie zapisuję, bo wydaje mi się, że zapamiętam. A  że pamięć dziurawa, to potem łączę dowolnie jakieś fragmenty kilku przepisów i wychodzi coś ,,mojego''. Przeważnie  jest to nawet jadalne! A czasem wręcz pyszne.

Z chlebem też ciągle coś zmieniam. Bo nudno tak trzymać się sztywno receptury. Dziś mi na przykład wyszedł bardzo ,,gliniasty''. Ku uciesze Małża ogromnej. Niestety, po całkowitym ostygnięciu gliniastość zanika. Nie wiem dlaczego... Zapytam Magdę!