Znów konsumpcyjnie

Zobaczyłam dziś pierwsze tegoroczne antonówki. I od razu włączył się kategoryczny imperatyw - nabywać i przerabiać! Oparłam się wiśniom, porzeczkom, ogórkom itp. Antonówkom się sprzeciwić nie umiem... A bardziej jesienną porą renetom.

***

Powrócę jeszcze raz do Piernikaliów, tym razem w aspekcie kulinarnym.

Od paru lat było takie niepisane prawo, że każdy przywozi coś gotowego na obiad lub kolację. I tak: Hala robiła zawsze na powitanie śledzia pod pierzyną, Maryśka  przywoziła żeberka, ja leczo, Edyta bigos z młodej kapusty. W tym roku ,,nowa świecka tradycja'' wzięła w łeb! Jakbyśmy się zmówiły...

Za to wykazałyśmy wybitną kreatywność! Dużą rolę odegrały oczywiście  grzyby. Dwa dni z rzędu Marysia raczyła nas przepyszną zupą, najlepszą grzybową, jakiej miałam okazję próbować! Smażone kozaki stanowiły też doskonały dodatek do mielonych i do.. żeberek, które się jednak pojawiły, choć nie w wykonaniu Marysi, a doktor Basi.

W nocy z czwartku na piątek skonsumowaliśmy ogniskową  ,,prażonkę'' z kociołka. Wyszła znakomicie, nawet mogła się pichcić o kwadrans krócej... Dopiero dziś udało mi się kociołek doszorować do jako-takiego stanu...

Zanim dorobiłam się kociołka, próbowałam zrobić podobną potrawę w garnku. Ale to nie to! Musi się czuć dym z ogniska!

Przepis na ,,prażonkę'' jest bardzo dowolny. Składniki obowiązkowe to kiełbasa, boczek, mięso drobiowe lub wieprzowe, ziemniaki, cebula. I kapusta, szczególnie zewnętrzne liście, które wyściełają dno kociołka i przykrywają całą kompozycję z góry, zapobiegając przypaleniu. Ja dałam jeszcze rozmaite warzywa i bardzo dużo zieleniny.

Hala na działce ma troszkę własnych warzyw, między innymi różne rodzaje fasoli. Od klasycznej, poprzez mojego ulubionego mamuta, po ciemnofioletową wersję. Pożegnalny obiadek to była istna fasolowa orgia!

Oczywiście, jak można się domyśleć, powróciłam  cięższa! O jakieś półtora kilo... Ale za to ile doznań! A te nadmiary się zwalczy jakoś... Pół kilo już ustąpiło!