Gdyby się okazało...

... że to, co przywiozła z lasu Asia, a my zjedliśmy na kolację, to jednak nie były kanie?

Wtedy pamiętajcie, że Was kochałam, szanowałam, że byliście mi niemal jak rodzina itp.

***

Dziecka małe przybyły wypożyczonym od przyjaciela busem, by przywieźć nam z Gdyni kanapę i fotele, nabyte na czas naszego tamże pomieszkiwania, a generalnie przeznaczone do grajdołka. W drodze powrotnej zabrały meble dotychczasowe, nieco wysłużone i ponadgryzane zębem nie tyle czasu, ile starej Iry i  bardzo młodej Ery...

Tak się nagle dostojnie w pokoju zrobiło! I troszku ciaśniej, bo obecne sprzęty większe  nieco od poprzedników. - No, zobacz! - mówię do Małża. - Troszku tak antycznie się zrobiło, czyli chyba stosownie do naszego wieku... My przecież  jesteśmy już też bardziej  ,,z epoki''...

Od dziś w gdyńskim mieszkanku komplet lokatorów. Do dwóch młodzianków dołączyła panienka. I od razu kobiecą ręką ruszyła,  szorować to i owo. Czyli to, co chłopcom dotychczas nie przeszkadzało!

Asia i Michał w samą porę opróżnili segment w małym pokoju, by dziewczę mogło się ,,zrealizować'' garderobianie.

Jak zawsze przy takich okazjach, znalezisk moc! Przywieźli mi na przykład dyplom z 22 czerwca 1964 roku, który dostałam na koniec trzeciej klasy podstawówki ,,za bardzo dobre wyniki w nauce i wzorowe zachowanie''. Ręcznie wykaligrafowany (!) i oprawiony w ramkę!!! Pojęcia nie miałam, że w rodzinnym archiwum taki ,,skarb'' się znajduje...

***

Mebelki tarasowe zostały dziś zakonserwowane przed zimą. Może jeszcze czas nie najwyższy, ale kto wie, co nas czeka w październiku?... W pogodzie teraz nic pewnego!