Ranking. Tylko dla pań!

Czytaczy płci męskiej uprasza się o nieczytanie z obawy przed zanudzeniem się do imentu. Rzecz albowiem będzie o kieckach.

Nie wiem, co mnie naszło, ale sobie postanowiłam przypomnieć sukienki mojego życia. Takie przełomowe. A więc:

1. Pierwsza, jaką pamiętam z dzieciństwa - chyba z anilany, niebieska jak niebo, zimowa zdecydowanie, na rękawach i na dole jakieś czerwone małe kwiatki. Sister miała ,,negatyw'' - czerwoną z błękitnymi kwiatkami. Dlaczego tak właśnie? Ano dlatego, że Mamidło nazywało nas ,,Stokrotka'' i ,,Niezapominajka''.

2. Sukienka komunijna. Nie zachwycała mnie specjalnie. Może dlatego już przy wyjściu z pierwszokomunijnej ceremonii utytłałam dół w... smole! Ciecz kapała z remontowanego dachu na nieczynną część schodów, a ja właśnie tym ,,zakazanym'' kawałkiem zeszłam, by tłoku uniknąć. Niczym się tych plam nie dało wywabić, wskutek czego ,,biały tydzień'' zaliczyłam w wersji obciętej o jakieś 15 centymetrów. Znaczy ni pies, ni wydra...

3. Zielona ,,chłopka'' we wzorki. Jedyna sukienka uszyta przez sąsiadkę spod ,,piątki'', która spełniła moje oczekiwania! Z białymi koroneczkami przy krótkich rękawkach, z fartuszkiem, a jakże! Byłam wtedy może w szóstej-siódmej klasie...

4. Mój pierwszy i jedyny Bal Maturalny. W zasadzie nie mój własny, bo takowego nie miałam, tylko ówczesnego ,,lubego''. Końcówka drugiej klasy technikum. ,,On'' piątoklasista. Ja smarkula. W małej białej! Mini, dopasowanej, bez rękawów... I wielki świat, bo impreza w sopockim Grand Hotelu!

5. Sylwester rok przed maturą. Mama mojej ,,niemieckiej'' Basi pożyczyła mi małą czarną aksamitną z białym kołnierzykiem szydełkowym. Faceci się na mnie nie rzucali wprawdzie, ale ja się czułam gwiazdą!

6. Kreacja studniówkowa. Z czarnej satyny, krótki rękaw, długość maksi, koronkowy kołnierzyk produkcji Babci... I zero pamięci,  o tym co było i jak, bo angina totalna... Ze zdjęć jedynie wiem, że uczestniczyłam!

7. Moja osobista ślubna kreacja nr 1! W kolorze śmietanowo-żółtawym. Żorżeta jedwabna, nabyta w Baltonie za dewizy!  Fason jakby z lat 20-30-tych. Odcięcie na linii bioder. Welonu brak, bukiet z alstromerii, jeden kwiat we włosach...

8. Kreacja na po północy! Przebrałam się w kieckę czerwoną w duże białe kwiaty. Materiał raczej byle jaki, ale model niezły! Służyła mi jeszcze kilkakrotnie, m.in. podczas ślubu Szwagierki. I Joanny-Srebrzystej!

9. Nie pamiętam kompletnie, gdzie nabyłam zimową wełnianą suknię w różnych odcieniach fioletu! Wiem, że ją po prostu uwielbiałam... Mam w niej sporo zdjęć z imprez szkolnych! Z czasów ,,suchodębskich''... Czyli z pracy przedostatniej!

10. Aktualnie najbardziej ulubiona? Chyba ta, którą Mikołaj-Asia zostawił pod choinką tego roku... Czarno-czerwono-biała, trochę może zbyt krótka jak na staruchę niemal 60-letnią... Ale ją kocham!!!