Bilbo i maleństwo

Obawy pewne były przed pojawieniem się na świecie Igi, bo pies zdecydowanie był przez kilka lat oczkiem w głowie i ukochanym ,,synusiem'' Asi. Czy zdetronizowanie nie zaowocuje niechęcią czy wręcz agresją w stosunku do noworodka? Jak się ułożą wzajemne relacje?

Na szczęście obawy okazały się płonne. Początkowa obojętność ustąpiła bardzo szybko poczuciu obowiązku za bezpieczeństwo małej. Dziś miałam okazję to zaobserwować.

Gdy przyjechałam, Bilbuś mnie jak zwykle wylewnie przywitał, po czym położył się pod stołem. Mała leżała na kanapie. Gdy tylko Asia wyszła do kuchni zrobić herbatę, pies objął wartę przy Idze. Podszedł do kanapy, oparł łeb na brzegu i czuwał. Pod stół wrócił, gdy Asia weszła do pokoju.

Jakiś czas później przybyła pani instruktorka od chust i nosidełek. No, tu przywitanie nie było miłe! Zupełnie inny typ szczekania, zdecydowanie gniewny. Pod hasłem ,,intruz w domu''. Uspokojony przez Asię, Bilbo  przestał szczekać, ale wydawał z siebie gniewne pomruki. Gdy Asia wyszła zrobić pani kawę, a instruktorka zbliżyła się do leżącej Iguni, pies momentalnie znalazł się obok. Wiadomo, kontrola podstawą zaufania...

Ma więc mała dzielnego obrońcę! I dobrze...

***

Zima trzyma! Dziś pierwszy raz zamieniłam średnio ciepłą kurtkę na znacznie cieplejszy płaszczyk. Nie przepadam za nim, bo jest ciężkawy, a po drugie mam problemy z zamkiem. Zahacza się o podszewkę, pewnie nieco źle wszytą i o ile zapięcie jest łatwe, o tyle wyswobodzenie się natrafia trudności. Ale za to jak ciepło!