Raporcik

Przede wszystkim dopisała nam pogoda. Zgodnie z twierdzeniem Małża, że drugi tydzień września zazwyczaj jest ładny, ciepły i bezdeszczowy. Bardzo przyjemne okazało się tez mieszkanie, które w Sanoku wynajęliśmy. Nieduże, ale wygodne i, co najważniejsze, blisko zamku i rynku.

Jako że nie ma róży bez kolców - aby dojść na rynek, należało pokonać, bagatela, 116 schodów! Przeszliśmy tę górkę w ciągu pięciu dni łącznie siedem razy, lekko nie było, na szczycie obowiązkowa zadyszka.

Zwiedziliśmy wiele pięknych miejsc, spotykając wszędzie przemiłych ludzi. W tym Wojtka i Lodzię - parę Polaków z Oklahomy. Dwa dni spędziliśmy niemal cały czas razem, a żegnaliśmy się z prawdziwym wzruszeniem.

W czwartek, zgodnie z naszą ,,nową świecką tradycją'', odbyliśmy dwugodzinny spływ, tym razem Sanem. W pierwszej chwili szerokość rzeki nieco mnie wystraszyła. Jednak szerokość okazała się odwrotnie proporcjonalna do głębokości, z którego to powodu Małż cztery razy musiał wysiadać z kajaka, by ściągnąć nas z mielizny. Po drodze piękne widoki, sielski spokój i mnóstwo ptactwa, w tym kilka białych czapli...

Ostatni dzień poświęciliśmy na wycieczkę w stylu japońskim po Bieszczadach. Dla mnie nowość, bo byłam wprawdzie dwa razy, ale pierwszy raz zimą, drugi trzy lub cztery dni, po czym zostaliśmy ewakuowani z powodu powodzi. Oba razy dawno, dawno temu. Przepiękne krajobrazy, połoniny skąpane w słońcu,  turystów jeszcze sporo, ale bez tłoku.

Popróbowałam karpackich specjałów i zakochałam się w potrawie o wdzięcznej nazwie ,,fuczki''. To placki z ciasta naleśnikowego z dużą ilością kiszonej kapusty, świetnie doprawione, podawane z kwaśną śmietaną.  Jutro spróbuję odtworzyć. Odwiedziliśmy tez w Sanoku restaurację po Kuchennych rewolucjach, ale zachwytu nie było.

A po powrocie do domu dziś winobranie! Winogrona nam przez osiem dni dojrzały, ptaki nie objadły, siatka się sprawdziła. Nawet Iga, panienka wybredna, zaakceptowała sok. Jutro ciąg dalszy...