Nareszcie

Od poprzedniego roku czułam ogromny niedosyt w dziedzinie grzybozbieractwa. Nasza średnia za ubiegły sezon wyniosła 0,5 grzyba na wyjazd...

Od paru dni jak kraj długi i szeroki - relacje, filmy i zdjęcia z wybitnie owocnych wypraw w rodzime lasy. Tu cztery wiadra pełne, tam 150 borowików jednorazowo itp., itd. Więc i my ruszyliśmy dziś, wprawdzie bez wielkich nadziei, ale jednak z jakąś iskiereczką. 

Jak zawsze problem podstawowy: GDZIE? Nie mamy bowiem ,,swojego'' miejsca, gwarantującego plon. Tym razem wybór padł na okolice Ostrzyc. Niby Kaszuby, więc spodziewałam się lasów sosnowych, z mchem, jagodowiskami  i nielicznymi brzózkami tu i ówdzie. Niestety... 

Liściasto, mokro (wczoraj lało cały dzień), plus 6  i ciemno. Ale trudno! Tym razem Małż jako pierwszy znalazł i to prawdziwka. Cóż, że jedynego dziś, i tak został królem. Potem ja dwa koźlaki. I kilka podgrzybków. Pojechaliśmy kawałek dalej, znów w las. Tym razem pół niewielkiego wiaderka, znów podgrzybki same, ale zdrowiutkie. 

Trzeci las sporo dalej. Po prawej stronie szosy nic! Za to błota pod dostatkiem i czołgania się w tymże pod górę. Przeszliśmy na drugi brzeg i tu sypnęło. Podgrzybkami, oczywiście. W pewnym momencie powiedziałam: - Jeszcze 5 grzybków i do domu!

Znaleźliśmy te pięć, ruszamy w stronę auta, a tu nagle wysyp! Po 5-6 w kupce, śliczne, malutkie. Dozbieraliśmy wiaderko z czubem, a tu jeszcze kolejne, coraz piękniejsze. Jednak rozum mi zaczął podpowiadać: - Pamiętaj, kobieto, że musisz to wszystko po powrocie do domu obrobić!...

Więc jeszcze tylko tyle, ile garść pomieściła i do domu! Ale mam satysfakcję...