Nie rozumiem...

Moja piątkowa wyprawa do Gdyni miała 3 cele:

1. odbiór sześciu kryminałków od pani Marzenki ze sklepu

2. odwiedzenie cioci Ireny

3. cel główny - zaopatrzenie się w akcesoria na sobotni koncert country. Informacja o koncercie zawierała bowiem sugestię, by przyjść w odpowiednim stroju. Czyli ,,na kowbojsko'' mniej więcej.

Akurat na tzw. podorędziu nie posiadaliśmy niczego odpowiedniego. Ani dla Małża (poza dżinsami, oczywiście), ani dla mnie. Mojego poskramiacza bydlątek udało się stosunkowo łatwo i tanio przyodziać. Za niecałe 30 złotych nabyłam mu flanelową koszulę w kratę oraz ,,prawie'' kowbojski kapelusz.

Szukając czegoś dla siebie trafiłam do kilku ciuchlandów. W jednym zwydatkowałam się na 12,50, nabywając białą haftowaną bluzeczkę z bufkami. Tylko ociupinkę przyciasną... Aby zatuszować ,,boczki'', dokupiłam za piątaka dżinsową kamizelkę. Spódnicę miała dostarczyć Asia, bo jej kilka takich folkowych w ciągu ostatnich dwóch lat podarowałam. Obiecała mi też stosowny czerwony kapelusz, w dodatku bardzo karnawałowy, bo  z cekinami!

Małż mi się zaprezentował w stroju, uzupełnionym o chusteczkę zawiązaną na szyi, no John Wayne po prostu! Tylko z bardziej inteligentnym wyrazem twarzy...

Ze mną gorzej! Nijak się nie mogłam sobie spodobać w zakupionych nabytkach... Nagle przypomniałam sobie, że mam jeszcze coś. Taką bawełnianą koszulkę z długim rękawem, z maszynowym haftem, bardzo ,,amerykańskim''. Do tego falbaniasta dżinsowa spódnica.Jako-tako się to prezentowało. Uznawszy, że lepiej nie będzie, przestałam kombinować!

I teraz przechodzę do tego, czego nie rozumiem. Na koncert przybyło ok. 90 osób. Z tego za przebranych stosownie można by uznać ok. dziesięciu-dwunastu panów. A pań? Poza mną i gospodynią wieczoru -Anią (w kapeluszu bardzo a propos, choć poza tym ,,cywilnie'') - ZERO! Dlaczego? Wydawać by się mogło, że to strój wdzięczny. Nic szpecącego przecież... Ani uwłaczającego.

Jakieś teorie mi chodzą po głowie na temat. Może dlatego panowie chętniejsi, że jednak kowboj to kowboj! Silny, odważny, na trudy odporny, przy tym najczęściej uzbrojony nielicho. Czasem wręcz rewolwerowiec!

A westernowe damy? Taki ,,dodatek''  do panów zaledwie... No, wyjątki bywały, ot choćby słynna Kate Ballou. Ale jedna jaskółka... Wiadomo! Na drugim biegunie nieco bardziej wyraziste ,,damy'' z saloonów. No, tu ewentualna kreacja wymagałaby sporej odwagi, a i panie na koncercie obecne w zdecydowanej przewadze w wieku mocno postbalzakowskim. Więc ,,nie uchodzi''!

Tak sobie na prywatny użytek ad hoc wyjaśniłam zjawisko. A przy okazji pytanko do Was - kiedy się ostatnio przebraliście? I za kogo lub za co?