Kolejna niedzielna wyprawa

Wytyczne były następujące: jedziemy blisko (bo psiska na niezbyt długo chcieliśmy opuszczać)  i gdzieś, gdzie można zjeść obiad.

Po namyśle wybór nasz padł na Nowy Dwór Gdański. Zaledwie troszkę ponad pół godziny drogi. W miasteczku Muzeum Żuławskie, a ponadto ,,Sielska Zagroda'', którą dopiero co zrewolucjonizowała pani G.

Wysiedliśmy pod starostwem powiatowym, prawie w centrum. I tu niech mi wybaczą wielbiciele miasteczka. Pierwsze wrażenie smutne. Dużo bardzo zaniedbanych domów, liczne budynki w stanie ruiny, straszące ziejącymi dziurami po oknach. I brudno...Bardzo brudno!

Budynek muzeum zrazu wydał się nam na głucho zamknięty. Jednak w końcu znaleźliśmy drzwi wejściowe z napisem ,,dzwonić''. Na spotkanie wyszedł bardzo młody człowiek, zainkasował po dwa złote (!) i udostępnił ekspozycję. Ciekawą bardzo, bo w końcu my też Żuławianie, z wyboru! Wiele się dowiedzieliśmy, pan kustosz (?) towarzyszył nam w milczeniu, ale gdy wyrażaliśmy jakieś wątpliwości, chętnie udzielał odpowiedzi. Lakonicznych, ale konkretnych...

Ewentualna konsumpcja w lokalu porewolucyjnym nie wypaliła! Pod restauracją  stało ze 30 samochodów, w środku tłum, wszystko oblężone lub zarezerwowane. Nici z carpaccio z kaczki i inszych delikatesów! Postanowiłam skorzystać choć z toalety. I tu...

Nie sądzę, by to pani Magda G. maczała palce w czymś, co mnie totalnie zniesmaczyło. Rzecz w nazewnictwie sanitarnym. Wierzcie lub nie, ale napisy na drzwiach toalety męskiej i damskiej brzmiały: PENISUAR i CIPUAR!!! Temu, kto to wymyślił...

Szok nazewniczy sprawił, że zrezygnowałam ze skorzystania. Do CIPUARu bowiem nikt nigdy mnie nie zaciągnie...

Nieco już przegłodzeni ruszyliśmy w stronę Krynicy Morskiej, pamiętając, że gdzieś po drodze znajduje się doskonały bar rybny. Mijaliśmy kolejne nadmorskie miejscowości, w sezonie pełne turystów, teraz uśpione. Knajpek, barów i restauracji w nich zatrzęsienie, ale w marcu wszystko na głucho pozamykane.

Jadąc, przeszukiwałam zasoby pamięci, by ustalić, jak nazywa się bar i w jakiej miejscowości się znajduje. Pamiętałam, że miejsce ma nazwę dwuwyrazową. Jeden wyraz dłuższy, drugi krótszy. A w nazwie baru żeńskie imię. Magda? Zosia? Basia? Tak! ,,U Basi''! W połowie Sztutowa skojarzyłam też miejsce - Kąty Rybackie!

I tylko pytanie - czy bar będzie czynny? W końcu byliśmy tam poprzednio latem...

Było otwarte! Też zatłoczone, ale niemal natychmiast znaleźliśmy wolny stolik. Na dania zamówione czekaliśmy dość długo, lecz za to... Ludzie! Tak pysznego dorsza w życiu nie jedliśmy! W porównaniu z nim łosoś był  wręcz trywialny! Fantastyczne surówki, frytki (Małż)  i ziemniaki (ja),  na talerzach ani śladu tłuszczu. Jak na bar może niezbyt tanio, zapłaciliśmy bowiem 70 zł, łącznie  z kawą i herbatą. Niemniej człowiek wychodzi syty, lecz nie przeżarty, a najważniejsze, że zero zgagi czy inszych gastrycznych niespodzianek post factum...

Wyprawa zajęła nam trzy i pół godziny. Psiska jak aniołki, żadnych strat!