Mikołajowo...

Nadspodziewanie owocny finał szkolnej imprezy! Wprawdzie zabrakło naszych tradycyjnie najbardziej hojnych sponsorów, ale i tak udało się na czysto zebrać trochę ponad 3 tysiące. Sporo więcej niż rok temu...

Muszę jednak stwierdzić, że ten tydzień dał mi się we znaki. Bo to trochę tak, jakbym znów zaczęła pracować. A wczoraj to już było pełne 8 godzin - połowa powiedzmy lajtowa, ale następne cztery, czyli sama impreza i sprzątanie po niej, to już był hardcore. I chyba zmęczenie nie dało w nocy spać, a zależało mi, by nie obudzić się z worami pod ócz szarością, albowiem...

Przecież to dziś miałam zostać ,,gwiazdą'' filmową! Taki dar losu na Mikołajki... Spot reklamowy, zachęcający do odwiedzenia jednego z muzeów gdańskich. A w głównej roli nasze Koło Gospodyń, oczywiście w strojach reprezentacyjnych.

Tak między Bugiem a Wartą, to próbowałam się wyłgać z wyjazdu na sesję. Miało nas być ponad dziesięć, najpierw się zgłosiło niemal piętnaście dziewczyn, a potem zaczęły się wycofywać z różnych przyczyn. I stanęło na tym, że ,,nie chcem, ale muszem''!

Owszem, do muzeum ze względu na wiek może i pasuję. Jednak moje zdjęcia z ostatnich paru lat boleśnie dowodzą, że nawet najbardziej szczątkowa uroda też przemija... A my w kole mamy takie śliczne, zgrabne panie! I parę uroczych dziewczynek! Po co im przygarbiona babcia z trzema piórami zamiast czupryny?

W dodatku podczas zdjęć plenerowych, czyli na ulicy Długiej, jako jedyna z towarzystwa totalnie upaprałam sobie obuwie! W jakiejś mazi, która zalegała bruk. I czułam się z tym fatalnie. Mam nadzieję, że tego szczegółu na filmiku nie będzie widać.

Pomijając te oczywiste mankamenty, sesja była i wesoła, i kształcąca. Pan muzealnik był zachwycony żywiołowością naszych pań, bo to i spontaniczne  tańce w sali balowej nastąpiły, i śpiewy jakieś, i  momentami powaga należna okazom...

  Co tam w efekcie wyjdzie, okaże się za czas jakiś!

***

Do buta nic nie wpadło! Widać byłam niegrzeczna...