Choć w domu najlepiej, to przyznaję, że cały tydzień nie mogłam się przyzwyczaić do chłodu. Dopiero dziś temperatura podskoczyła i przestałam marznąć... Tymczasem opalenizna węgierska częściowo zbladła, częściowo zeszła wraz z naskórkiem.

Ukwiecanie tarasu niemal zakończone. Cieszą już oczy biskupie surfinie i bardzo ciemnoczerwone pelaśki. Bratki już w nieco gorszej kondycji, jeszcze ze dwa tygodnie i zostaną zastąpione różnymi jednorocznymi, które czekają w skrzynkach na ,,rozrzedzenie''.

W sobotę znów jestem w obowiązkach kołowych, bo Dzień Dziecka w szkole. Będziemy smażyć gofry, piec kiełbaski, poić wodą z sokiem  itp. Tradycyjne zakupy na pruszczańskim ryneczku załatwi solo Małż. Ciekawe, jak sobie poradzi... No nie, nie bądź babo złośliwa! Dostanie kartkę i da radę.

W Zielone Świątki nie bardzo nam wyszło handlowanie pierogami przy katedrze w Oliwie.  Tyle było konkurencyjnych kramików z różnościami! Do degustacji chętnych było wielu, do zakupu niekoniecznie... Z trudem wyszłyśmy na zero. Pero, pero...

W niedzielę jedziemy na jubileusz Przemka Dyakowskiego, asinego Mistrza od jazzu. Już dziesięć lat z nim dziecię współpracuje. A Mistrz kończy właśnie 80 lat... Co ciekawe, Asia jest z nim na ,,ty'', a my na ,,pan''.

O, północ, właśnie stuknęła mi kolejna rocznica narodzin! Nie świętuję, bo jakoś po 60-tce nie bardzo jest co świętować. ,,Byle było nie gorzej niż jest, wytrzymamy, wytrzymamy''..., jak śpiewał nasz ulubiony Jacek Kleyff!