Zwykłe dni

Spokojny tydzień, jeśli nie liczyć pewnych jednak stresów związanych z psim dwupakiem. Dziś Bilbo już o ósmej rano stanowczo życzył sobie na dwór, a w dodatku miał jakieś kłopoty, bo namiętnie żarł trawę i ,,bulgotał''... Śniadania odmówił, psimi przysmaczkami nie dawał się zwabić do domu, sąsiadka wyszła (jak ja, w szlafroku), próbowałyśmy psiaka osaczyć. Niestety, był szybszy. W końcu udało mi się go z zaskoczenia złapać za obrożę... Potem już był spokój, zaczął jeść i wszystko do normy wróciło.

W firmie Małża powróciła zarzucona onegdaj tradycja pod tytułem ,,na imieniny stawiamy ciasto''. A Piotra i Pawła w poniedziałek. Niedziela to dzień konkursu kulinarnego ,,Niebo w gębie''. Do południa muszę zrobić konkursowe danie, potem wziąć udział w imprezie. Zajmie to też parę godzin. Zamierzałam po powrocie popełnić dużą blachę szarlotki z własnych jabłek. Bo to łatwe, proste i zawsze wychodzi.

Tymczasem moje ślubne szczęście dziś mi oznajmiło, że dwaj ostatni solenizanci przynieśli po kilka rodzajów wypieków. Wprawdzie z cukierni, bo to kawalerowie z dala od mamuś, ale... - Zrobisz mi CHOCIAŻ dwa? - zapytał, patrząc jak  kot ze Shreka.

I co ja w tej sytuacji? Najpierw mu powiedziałam dokładnie, gdzie ma najbliższą od miejsca pracy cukiernię, ale potem, oczywiście, skapitulowałam. I tak sobie myślę, że najłatwiej mi będzie upiec w sobotę biszkopt, a w niedzielę rzucić nań owoce i zalać galaretką. Przestudiuję jeszcze swoje przepisy i babcino-mamine z zabytkowego już zeszytu. Może znajdę natchnienie?...

***

Dziś próbowałam wytworzyć syrop z kwiatów czarnego bzu. Nasłuchałam się bowiem ostatnio o  dobroczynnym działaniu owego eliksiru. Niestety, zapach gotującego się wywaru zdecydowanie mnie odrzucił! Dziwne, same kwiaty pachną przecież przyjemnie... Dobrze, że zaczęłam od małej próbki. Pozostanę przy soku z dojrzałych owoców. Też pachnie specyficznie, ale nie ohydnie...